Waarom geef je een commando?

9 reacties

Deel 3 van een serie van 3 artikelen over leiderschap

IMG_0453Het aanleren van commando’s is belangrijk om de hond in bepaalde situaties te kunnen begeleiden. Op deze manier kun je dan zorgen voor zijn veiligheid en de veiligheid van de omgeving. Denk bv. aan het commando “hier”, waardoor je jouw hond gerust los kunt laten lopen, omdat je weet dat je hem snel naar je toe kunt laten komen als dat nodig is. Wat er echter vaak gebeurt is dat wij het wel of niet uitvoeren van commando’s koppelen aan het wel of niet gezien worden als leider. Zoals je in mijn vorige artikelen hebt kunnen lezen is leiderschap vooral op andere facetten gebaseerd. Wanneer een hond een commando niet uitvoert heeft dat meer te maken met factoren als:

  • Het niet goed aangeleerd hebben. Meestal voert de hond het commando dan zonder afleiding wel uit en denken we dat hij het dan met afleiding ook kan, maar ook dat vergt een stap voor stap training, die meestal vergeten wordt.
  • Je bent in een situatie waarin de hond te gespannen, te blij of te onzeker is. We verwachten van onze hond dat hij, ongeacht de situatie naar ons luistert, maar in dit geval kan hij het vaak niet eens uitvoeren.
  • De hond is eerder gecorrigeerd voor het niet uitvoeren van het commando. Wanneer je een correctie geeft kan de hond de pijn of schrik associëren met het woord, waardoor bij het horen van dat woord al stress ontstaat en hij eerder in een fight/freeze/flight modus komt, dan dat hij nog na kan denken over wat hij moet doen.

Zo zie je dat het niet uitvoeren van een commando heel andere oorzaken heeft dan het niet aanvaarden van jouw leiderschap.

Het doel van commando’s is om hem (en zijn omgeving) veiligheid te kunnen bieden of vrijheid te kunnen geven. Ook zijn bepaalde commando’s goed voor meer zelfbeheersing.

Wanneer je jouw intentie verandert van “Hij moet luisteren, omdat ik de baas ben” in “Ik maak luisteren leuk, om te zorgen voor de veiligheid van mijn hond en zijn omgeving”, dan worden situaties waarin je hem een commando geeft meer ontspannen en dus ook leuker.

Voel zelf maar eens het verschil tussen de volgende voorbeelden:

Voorbeeld 1
Je loopt op straat en er nadert een andere hond. Je geeft je hond het commando “volg”, en blijft met hetzelfde tempo en in dezelfde richting lopen. De hond bouwt spanning op en gaat aan de lijn trekken en misschien zelfs wel blaffen. Hij luistert niet naar het commando en jij voelt bepaalde emoties opkomen. Dit kan voor iedereen verschillend zijn, denk aan; onbekwaamheid, frustratie, boosheid, schaamte, angst etc. Hierdoor corrigeer je jouw hond elke keer als hij dit doet. Het commando “volg” wordt steeds lastiger omdat het een negatieve uitwerking heeft. Of je hond luistert wel, maar doordat een directe confrontatie met een vreemde hond vrijwel altijd spannend is, is dit niet echt comfortabel voor jouw hond. Als je goed kijkt zul je dan ook meer stresssignalen zien.

Voorbeeld 2
Je loopt op straat en er nadert een andere hond. Je wilt ervoor zorgen dat jouw hond zich veilig en ontspannen voelt. Je hebt inmiddels geleerd dat een vreemde naderende hond voor honden vaak spanning geeft, zeker wanneer de hond met zijn baasje rechtstreeks in flink tempo blijft naderen. Je blijft zelf kalm en geeft je hond rustig en met vriendelijke stem het commando “volg”. Je zet een boog in om met voldoende afstand te passeren. Op deze manier leert hij, dat als hij het commando opvolgt zich ontspannen voelt. Hij kan op jou vertrouwen en zal graag naar het commando “volg’ luisteren, omdat het hem iets heel belangrijks oplevert, namelijk een veilig en ontspannen gevoel.

Vanuit welke intentie je een commando geeft maakt een hoop verschil

De verandering van je intentie voel je ook al heel snel wanneer je het woord “leiderschap” vervangt voor “ouderschap” of “begeleiderschap”. Ik krijg vaak terug van cursisten dat ze zich, alleen hierdoor al, veel meer ontspannen voelen. Wanneer je begeleiding geeft vanuit deze intentie zul je merken dat je al heel anders met je hond omgaat. Jouw hond voelt dit natuurlijk ook en het resultaat is dat jouw hond veel beter naar je gaat luisteren en jullie een prachtig team vormen dat samenwerkt in plaats van een strijd aangaat.

Andere delen lezen? Klik op onderstaand onderwerp.
Leiderschap of Ouderschap?
Van dominerend leiderschap naar bewust leiderschap

Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen. Geef je reactie in het reactieveld hieronder.

Wil jij leren om bewust leiderschap toe te passen? De training How2Talk2Dogs biedt je de kennis en vaardigheden om je hond te begrijpen en een bewust leider te worden. Je leert trainingstechnieken waarmee je jouw hond op zo’n manier een commando aanleert dat hij daar graag naar luistert.

 

  • Nou en of ik wat aan de cursus How2Talk2Dogs heb gehad, kan ondertussen al een heel boekwerk vullen over onze overwinningen en bleek vandaag weer bij onze dagelijkse wandeling los van de lijn in het Soester bos nabij de duinen.
    Apollo, in al zijn facetten een “echte” Labrador van bijna 2 ziet een blonde soortgenoot maar deze bevindt zich al op de parkeerplaats waar hij van mij niet mag rondrennen en roep op hem, kijk uit Apollo, tegenliggers en wijs naar onze auto.. waar hij rustig naar toe loopt en wacht op onze kleine Boomer Joey en mij… Trots op ons teamwork, o.a. geleerd door het stappenplan van deze waardevolle cursus!

  • Anneke

    Hallo Angelique,

    we vinden je site erg leuk en leerzaam, maar nu heb ik 2 hondjes. 1 Maltezer reutje gecastreerd en een pup van 13 weken. Dindy was met 9 weken in het park, met ons aan het wandelen, ze liep los. Van een afstand kwam er een deense dog aan, die kennen we, lieve hond, maar log en die ging achter Dindy aan. Zij gilde als een speenvarken en was totaal in paniek. Nu blaft ze naar andere honden, maar is wel nieuwschierig. Vanmorgen weer een wandeling en er liep een shi tzu, leuk hondje er rustig, dus liet Dindy los, zodat ze niet met de lijn steeds om mijn benen ging, maar even zo goed bleef ze tijdens het spel en uitdagen blaffen tegen dat hondje, weet niet zo goed hoe ik dit moet aanpakken?
    Mijn vorige teefje was ook een blaffertje en Dindy krijgt nu ook al de naam, ze blaft in huis niet, alleen aanslaan bij de bel of onraad, net zoals mijn reutje, maar dit stop na 3 blafjes.
    Hoe moet ik het bij Dindy aanpakken, grote honden is ze gewent, want mijn zus heeft twee fieldtrail labradors, daar kan ze goed mee overweg, en in huis gaat alles goed hier is ze een voorbeeldige pup. Straffen die ik bijna niet, want dat hoeft niet ze leert veel van Benji.

    Groetjes Anneke

    Groetjes Anneke

  • mirjam

    … mooie foto van mooie hond bij deze blog! en de inhoud.. zo waar en waardevol!!

  • Hoi Angelique, wij hebben elkaar eens ontmoet bij Jana. Wat een goeie artikeles schrijf je. Ik geniet er telkens weer van. Als het me lukt ga ik ze delen. Mimi

    • Angelique van Kuijk

      Ha Mimi, ja dat weet ik nog. Dank je voor je compliment!

  • Kim

    Aan het hele woord commando kleeft een wat negatieve bijsmaak. Commando’s zijn tenslotte per definitie een eis, een opgelegd gedrag door hoger hand. Alleen daarom al zou je vanuit het gelijkwaardigheids principe geen commando geven.
    Met onze hond, de kat en het paard gebruik ik een stel van vaste woorden voor bepaalde gedragingen. Eigenlijk spreken we gewoon op nieuw af wat de regels van onze taal zijn. Ik spreek hun taal tenslotte niet fantastisch en met die van mij kunnen zij weer moeilijk overweg.
    Voor onze communicatie maak ik daarom gebruik van zowel verbale als non-verbale signalen om duidelijk te maken wat ik graag wil. Zoals zij dat ook naar mij toe doen.
    De hond snapt ondertussen dat “naast” betekend dat ik graag wil dat hij bij me in de buurt blijft. En dat “wachten” betekend dat hij even moet stoppen.
    Ik weet ondertussen dat als hij naar zijn riem toe loopt hij van mij verwacht dat ik mee naar buiten ga. En als hij buiten een vreemde moet passeren dan komt hij naast me lopen en verwacht van mij dat ik tussen hem en de vreemde blijf.
    De kat heeft ons zo geconditioneerd dat hij bij de deur gaat zitten als hij naar buiten wil en als hij op bed wil slapen dan vraagt hij toestemming met een korte mauw. Een hele andere mauw dan degene die aangeeft dat zijn waterbak leeg is.
    Met elkaar een leven delen gaat het gemakkelijkste als je samen wil werken is mijn ervaring. Dat betekend voor mij onder andere open staan voor andermans wensen en grenzen. Maar ook zeker bekend zijn met die van jezelf. Als “commando’s” helpen om die wensen en grenzen te verduidelijken naar elkaar dan zijn het naar mijn idee prima hulpmiddelen.

    • Angelique van Kuijk

      Dank je wel Kim voor je reactie. En helemaal eens, ik gebruik in plaats van “commando” ook liever het woord “signaal” en die kunnen zowel verbaal als non-verbaal zijn. Mooie aanvulling die je noemt over het openstaan voor wensen en grenzen van de ander en weten wat jouw eigen grenzen zijn.

  • Ik maakte van de week nog mee dat een hond “bevroor” bij het Af commando. Zelfs sturen met een brokje had zo’n negatieve associatie dat hij stijf op zijn poten bleef staan. Pas met veel geduld kon hij zich ontspannen en ging liggen. Toen hij ontdekte dat er geen druk meer op hem gelegd werd, ging hij steeds makkelijker liggen en nog meer ontspannen.
    Als je niet goed kijkt, zo je kunnen denken dat zo’n hond die niet willen liggen koppig is, dom, of niet gemotiveerd om voor de beloning te werken.

    Mooi artikel! Ik ga hem delen.

    • Angelique van Kuijk

      Mooie aanvulling Alexandra, dat je met veel geduld veel meer bereikt! En dank voor het delen!